Ο Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης για τον Μοναχό Μακάριο Μπουζίκα και την ψαλτική

Μακάριος μοναχός Μπουζίκας, ο ψάλτης (1886-1965),
κελλιώτης Σταυρονικητιανός
(Φωτογραφία: Χρήστος Ζέγκος, 1961)
http://athosprosopography.blogspot.gr

Το παν είναι η ευλάβεια. Χωρίς ευλάβεια η ψαλτική είναι ξεθυμασμένη∙ μοιάζει με όργανο ξεκουρντισμένο, που κάνει γκλιν-γκλιν. Ούτε έχει σημασία αν ψάλλη κανείς δυνατά ή σιγανά∙ σημασία έχει να ψάλλη με ευλάβεια. Τότε το σιγανό ψάλσιμο είναι ταπεινό, γλυκό∙ δεν είναι κοιμισμένο. Και το δυνατό είναι έντονο και καρδιακό∙ δεν είναι άγριο. Ο πατήρ Μακάριος Μπουζίκας είχε βροντερή φωνή, αλλά έψελνε φυσικά, με ευλάβεια και με καημό∙ ένιωθες ότι ξεκοβόταν η δική του καρδιά, και ξεκολλούσε και η δική σου. «Σου κάνει τα τζιέρια* άνω-κάτω», έλεγε ένα γεροντάκι. Έμενε μόνος του στην Καψάλα, σε ένα Σταυρονικητιανό Κελλί. Πιο κάτω έμενε ένας Ρουμάνος που δεν ήταν ψάλτης, αλλά είχε ευλάβεια. Το βράδυ έβγαινε ο πατήρ Μακάριος στην απλωταριά του Κελλιού του και άρχιζε το «Ανοίξαντός σου την χείρα»** και συνέχιζε τον άλλο στίχο ο Ρουμάνος από κάτω! Ήταν μεγαλείο!

 

Είναι μεγάλη υπόθεση ο ψάλτης να έχη ευλάβεια.Ξέρετε πόσο βοηθάει; Αλλοιώνεται ο ίδιος εσωτερικά, και επειδή αυτή η εσωτερική αλλοίωση εκδηλώνεται και εξωτερικά, αλλοιώνεται και ο άλλος που τον ακούει και βοηθιέται θετικά. Έτσι η προσευχή όλων είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό.

 

 

 

* Τζιέρια: Σπλάχνα

** Ψαλμ. 103, 28. Οι στίχοι από το «Ανοίξαντός σου την χείρα» έως το τέλος του Ψαλμού ψάλλονται σε πανηγυρικές Αγρυπνίες και είναι γνωστοί ως Ανοιξαντάρια.

Πηγή