Χορός Ψαλτών Βέροιας

ο βυζαντινός χορός του Μητροπολιτικού ναού Βέροιας 

pemptousia.gr

Μουσικολογικό Μνημόσυνο στον Κωνσταντίνο Πρίγγο

Αγαπητοί φίλοι,

Την Κυριακή 22 Ιουνίου 2014 και ώρα 19:00, στην Αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός" (Πλατεία Αγ. Γεωργίου Καρύτση 8, Αθήνα), ο Χορός Ψαλτών "Φωναί Ασμάτων", υπό την χοραρχία του Πρωτοψάλτου Ευάγγελου Σφακιανάκη, με την συμμετοχή του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας κ. Λεωνίδα Αστέρη, θα πραγματοποιήσει συναυλία βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής, για την συμπλήρωση 50 ετών, από την εκδημία του μακαριστού Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Κωνσταντίνου Πρίγγου. Χορηγός επικοινωνίας ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. 

Είσοδος ελεύθερη.

Ιστορικές ηχογραφήσεις ψαλτικής

Το μέλος των ύμνων της Εκκλησίας αποδίδεται κατά παράδοση από ανθρώπινες φωνές. Η μακραίωνη αυτή παράδοση της μονοφωνικής ψαλμωδίας γνώρισε λαμπρές σελίδες τα τελευταία χρόνια με κορυφαίους Πρωτοψάλτες, όπως ήταν ο Θρασύβουλος Στανίτσας και ο Χαρίλαος Ταλιαδώρος.

pemptousia.gr

Στην αρρώστια η ψαλμωδία είναι φάρμακο.

 

Να αγαπάμε λίγο και τον πόνο. Η αρρώστια είναι μεγάλη ευλογία για τον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος το καταλάβει αυτό την δέχεται με χαρά και ψάλλει με χαρά: "Ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ" (ψαλμ. 33,2).

(...) Στην αρρώστια η ψαλμωδία είναι φάρμακο. Και βαριά άρρωστος να είναι κανείς, και να πονάει πολύ, άμα ακούσει ψαλμωδία, μαλακώνει ο πόνος του. Αν μπορεί και ο ίδιος λίγο να ψάλλει, τότε το γλεντάει.
Να, εγώ απόψε που πονούσα, έψελνα στην διαπασών. Όσο κουράγιο είχα, το έδωσα εκεί. Ξέρεις πόση δύναμη μού έδωσε αυτή η ψαλμωδία;

(Ειπώθηκε από τον Γέροντα στις 11 Ιουνίου του 1994, έναν μήνα πριν από την κοίμησή του.)

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ'-Περί Προσευχής, σελ. 125)
Επιμέλεια Έκτακτο Παράρτημα

Μακαριστός π.Γεώργιος Καψάνης (†8/6/2014) - Αγρυπνία στο Μετόχι

Ψαλτικές μορφές της Θεσσαλονίκης

Στον ορισμό του μεγάλου θεωρητικού της βυζαντινής μουσικής Χρυσάνθου εκ Μαδύτων, μέλος είναι «σειρά φθόγγων διαδεχομένων αλλήλοις, αρεσκόντων τη ακοή». Ο ορισμός αυτός βρίσκει την καλλίτερη έκφρασή του στους ψάλτες της Θεσσαλονίκης που έδρασαν στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα. Με απαράμιλλη ερμηνευτική ικανότητα και σπάνιο φωνητικό χάρισμα ανέδειξαν τη ψαλτική σε καιρούς που οι τετράφωνες χορωδίες κυριαρχούσαν στις λατρευτικές συνάξεις.

Ο Αθανάσιος Παναγιωτίδης, ο Χρύσανθος Θεοδοσόπουλος, ο Αθανάσιος Καραμάνης και ο Χαρίλαος Ταλιαδώρος σημάδεψαν τα ψαλτικά πράγματα των τελευταίων ετών και γέμισαν τα αναλόγια των ναών με μαθητές και συνεχιστές μιας λαμπρής παράδοσης.

ΠΗΓΗ

Συνέντευξη Δημητρίου Νεραντζή