ΚΑΝΟΝΙΟΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 2015

http://athanasiosmytilinaios.blogspot.gr/2014/12/2015.html

Κωδωνοκρουσίες από τον Ιερό Ναό του Πρωτάτου, Καρυές Αγίου Όρους

Θρασύβουλος Στανίτσας - Ιδιόμελα Ωρών Χριστουγέννων 24-12-1959

Ο μελωδός Παρθένιος Μετεωρίτης

Ο Παρθένιος ο Μετεωρίτης υπήρξε μουσική προσωπικότητα της θεσσαλικής ψαλτικής παράδοσης και Ηγούμενος της Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μεγάλου Μετεώρου. Σε μουσικούς κώδικες του 18ου αι. σημειώνεται το όνομά του ως: «μουσικωτάτου κυρ Παρθενίου του Μετεωρίτου εκ της πόλεως Τρίκκης και ηγουμένου της μονής Μετεώρου». Μουσικές συνθέσεις του διαδόθηκαν πρωτίστως στο Άγιον Όρος και αλλού. Τα μελουργήματά του θεωρούνται σπουδαίο απόκτημα της μεταβυζαντινής ψαλτικής.
http://www.pemptousia.gr/2014/12/parthenios-meteoritis/

Βυζαντινά μελωδήματα-Θρασύβουλος Παπανικολάου

Βυζαντινά Μελωδήματα-Παντελής Τερεζάκης

Ωδές Δωδεκαημέρου, Χορός «Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός» υπό Ζαχαρία Πασχαλίδη

Πρόκειται για Χριστουγεννιάτικη συναυλία του Σωματείου Ιεροψαλτών Θεσσαλονίκης «Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός» υπό την χοραρχία του μακαριστού Ζαχαρία Πασχαλίδη. Μονωδός είναι ο μακαριστός Αναστάσιος Παραστατίδης, πρόεδρος του σωματείου τα χρόνια εκείνα και πρωτοψάλτης του Ι. Ν. Τριών Ιεραρχών Θεσσαλονίκης, όπου έλαβε χώρα η συναυλία. Το video μεταδόθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό 4Ε σήμερα το μεσημέρι.

https://www.youtube.com/user/ybulbu/videos

ΓΙΑ ΤΗ ΨΑΛΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

     


"Ψαλτικές περιηγήσεις" ραδιοφωνική εκπομπή στην Πειραϊκή Εκκλησία 91,2 FM

Πατριαρχική ψαλτική παράδοση

Ο Άρχων Πρωτοψάλτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Λεωνίδας Αστέρης, δηλαδή ο Πρωτοψάλτης στον δεξιό χορό του πάνσεπτου Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, είναι ο εκφραστής και συνεχιστής ενός θεσμού και μιας ψαλτικής παράδοσης ισόχρονης με το θεσμό του Πατριαρχείου. Με την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές και στους πατριαρχικούς χορούς ψαλτών. Αυτό που θα μείνει ασάλευτο είναι το λεγόμενο ύφος της μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας που διατηρείται δια ζώσης φωνής μέχρι σήμερα. Την παράδοση αυτή διακονεί ο Λεωνίδας Αστέρης με τη τέχνη του και το παράδειγμά του.

Ο Λεωνίδας Αστέρης γεννήθηκε στην πάλαι ποτέ μεγαλώνυμη Κοινότητα του Γαλατά Κωνσταντινουπόλεως το 1936, όπου και άρχισε την μουσική του σταδιοδρομία πεντάχρονος στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου ως Κανονάρχης. Μαθήτευσε παρά του καλλιφώνου και μύστου της παραδόσεως αειμνήστου Πρωτοψάλτου Παναγιώτου Κωνσταντινίδου. Δεκαετής και δεκατριετής προσελήφθη από τον Άρχοντα Λαμπαδάριο Θρασύβουλο Στανίτσα και από τον Άρχοντα πρωτοψάλτη Κωνσταντίνο Πρίγγο στον Πατριαρχικό Ναό. Ο Λεωνίδας Αστέρης είναι απόφοιτος του Ωδείου Λυρικής Σκηνής και Τέχνης και πρωταγωνιστής της Λυρικής Κωνσταντινουπόλεως από το 1969 μέχρι σήμερα. Ερμήνευσε πάμπολλα έργα του γερμανικού και ιταλικού ρεπερτορίου. Επίσης, σπούδασε στην Μοζάρτιον Σχολήν της πόλεως Σάλτσμπουργκ σε μεγάλους διδασκάλους του άσματος (Σράϊρερ, Ντίσκαου). Βραβεύθηκε σε διαγωνισμό με το Βραβείο Καρλ Ορφ με την προσωπικήν του συναυλία στον Ναό του Αγίου Βλασίου. Δίδαξε στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας το ζωτικό για τους ιεροψάλτας μάθημα, ορθοφωνία και τεχνική καλοφωνίας.

http://www.pemptousia.gr/2014/12/patriarchiki-psaltiki-paradosi/

Οι φίλοι από το Κονγκό που ψέλνουν ελληνικούς βυζαντινούς ύμνους (ΒΙΝΤΕΟ)

Κάνουν τον γύρο της Αφρικής, ψέλνοντας Βυζαντινούς Ύμνους στα ελληνικά. Δεν είναι Έλληνες, ούτε έχουν σχέση με την Ελλάδα. 

Είναι οι Κοσμάς Ιλούνγκα και Δημήτρης Μπούα, είναι Ορθόδοξοι από το Κονγκό και έμαθαν να διαβάζουν ελληνικά λόγω της αγάπης τους για την Βυζαντινή μουσική.

Δείτε τι δήλωσε ο Κοσμάς Ιλούνγκα στο New Greek TV, αλλά και τις ερμηνείες τους, που εντυπωσιάζουν.

«Κάποιοι όταν με βλέπουν και με ακούν λένε πως δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ένας Αφρικανός ψέλνει Βυζαντινή μουσική. Κι όμως, εγώ αυτό κάνω. Ό,τι μου έδωσε την ευκαιρία ο Θεός να κάνω». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Κοσμά Ιλούνγκα (πλήρες όνομα: Κοσμά Τσαφού Ιλούνγκα), από την Δημοκρατία του Κονγκό, ο οποίος μας κίνησε το ενδιαφέρον, λόγω της δραστηριότητάς του στον τομέα της Βυζαντινής Μουσικής.

Ο Κοσμάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κονγκό, από Ελληνορθόδοξους γονείς. Η εμπειρία του στην Ορθόδοξη Εκκλησία τον έκανε να αγαπήσει τους βυζαντινούς ύμνους και να τους κάνει αντικείμενο των σπουδών του για τρία ολόκληρα χρόνια. Σήμερα, σε συνεργασία με τον – επίσης Κονγκολέζο – συνάδελφό του Δημήτρη Μπούα, γυρίζουν την Αφρική και πραγματοποιούν συναυλίες, απευθυνόμενοι στις τοπικές Ορθόδοξες Κοινότητες. Οι συναυλίες αυτές περιλαμβάνουν ύμνους στα ελληνικά.

«Τον Δεκαπενταύγουστο πήγαμε στο Μπουρούντι και τον περασμένο Οκτώβριο στην Τανζανία, το Νταρ Ες Σαλάμ. Θα ήταν χαρά μου να κάνω συναυλίες και σε άλλες χώρες, εφόσον προσκληθώ», δηλώνει ο Κοσμάς στο New Greek TV.


agioritikovima.gr

Τα θαύματα του Αγίου Σπυρίδωνος που αναφέρονται στο Απολυτίκο του Αγίου.

Το απολυτίκιο του αγίου Σπυρίδωνος του θαυματουργού μας παρουσιάζει μέσα σε λίγες λέξεις σχεδόν ολόκληρη την ζωή και πολλά από τα θαύματα του Μεγάλου αυτού Αγίου.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος, καὶ θαυματουργὸς θεοφόρε, Σπυρίδων Πατὴρ ἡμῶν· διὸ νεκρᾷ σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς, καὶ ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες· καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας σου εὐχάς, Ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργούντάς σοι Ἱερώτατε.
Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.



Α. «Της Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος».

Σαν επίσκοπος, όπως είναι γνωστόν, είχε λάβει μέρος στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο που είχε συνέλθει στην Νίκαια της Μικράς Ασίας το 325 μ.Χ. Ήτο η μεγάλη εκείνη Σύνοδος που κατεδίκασε τον Άρειον ως αιρετικόν, γιατί διαλαλούσε ότι ο Χριστός μας ήταν κτίσμα και όχι Θεός. Έλεγε ότι ήτο ομοιούσιος τω Πατρί και όχι ομοούσιος. Μπήκε ένα γιώτα στη μέση, αλλά εκείνο το γιώτα έκαμε τον Θεόν κτίσμα. Οι θεοφόροι Πατέρες με πρώτον τον Μέγαν Αθανάσιο, απέδειξαν με επιχειρήματα παρμένα μέσα από την Αγίαν Γραφήν και τον ορθόν λόγον, ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ήτο και τέλειος Θεός. Ο Άγιος όμως Σπυρίδων έκανε και θαύμα μέσα στη μεγάλη πρώτη Οικουμενική Σύνοδο. Πήρε ένα κεραμίδι και το έσφιξε δυνατά, στην παλάμη του, στο χέρι του. Και ευθύς αμέσως από κάτω έτρεξε νερό, από πάνω ξεπήδησαν φλόγες, και στη χούφτα του παρέμεινε το χώμα. Μετά από αυτό το θαύμα, με αυτό το θαύμα μάλλον, δεν απέδειξε μόνον την ενότητα των δύο φύσεων στο πρόσωπον του Χριστού, αλλά και την ενότητα των τριών προσώπων, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, στον Ένα Τριαδικόν Θεόν. Άρα ο Υιός και Λόγος του Θεού, που εγένετο σάρξ, δηλαδή άνθρωπος, και εσκήνωσεν εν ημίν, ήταν ομούσιος τω Πατρί. Της αυτής ουσίας με τον Πατέρα. Όχι όμοιος. Ομοούσιος. Έτσι ο βοσκός επίσκοπος της Κύπρου, αποστόμωσε τον περίφημο Άρειο που νόμιζε πως με τις φιλοσοφικές του θεωρίες θα μπορούσε να γκρεμίσει τον Χριστόν, από τον θρόνον της θεότητος.

Β. «Διό νεκρά συ εν τάφω προσφωνείς».

Αυτό αναφέρεται στο διάλογο που είχε με τη νεκρή θυγατέρα του.

Κάποτε ήρθε μία γυναίκα, και τον παρακαλούσε να της επιστρέψει πίσω κάτι πολύτιμο που το είχε δώσει στην κόρη του για να το φυλάξει. Όμως η μονάκριβη θυγατέρα του, η Ειρήνη είχε πεθάνει κι έτσι ο Άγιος δεν ήξερε που το είχε βάλλει η κόρη του. Πήγε λοιπόν ο Άγιος Σπυρίδων στον τάφο της κόρης του, και την ρώτησε που είχε κρυμμένο το ξένο αυτό πολύτιμο πράγμα; Και μέσα από τον τάφο μίλησε η Ειρηνούλα και είπε που το είχε κρύψει. Ο Άγιος πήγε, έψαξε, το βρήκε, και το επέστρεψε στη γυναίκα που το ζητούσε και το είχε ανάγκη. Ο Άγιος ξαναγύρισε στον τάφο της θυγατέρας του και αφού την ευχαρίστησε της είπε: «Κοιμήσου τώρα παιδί μου μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου».

Γ. «Καί ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες».

Γνωρίζουμε από τον βίο του, ότι ήταν πολύ ελεήμων και φιλάνθρωπος. Μία φτωχή γυναίκα πήγε σ᾿ ένα πλούσιο και ζήτησε κάποια βοήθεια, μία εξυπηρέτηση. Να της δώσει λίγα χρήματα, για να ξεπεράσει το πρόβλημα, που αντιμετώπιζε και κατόπιν, όταν μπορούσε, θα του επέστρεφε το ποσόν. Με άλλα λόγια δεν ζήτησε ελεημοσύνη, αλλά δανικά.

Ο πλούσιος όμως αρνήθηκε να προσφέρει την βοήθειά του και η γυναίκα απευθύνθηκε στον άγιο Σπυρίδωνα.

Εκείνος πάντοτε φτωχός και πάντοτε με άδειες τις τσέπες, λόγω της συνεχούς ελεημοσύνης που έδινε, δεν είχε τίποτε να της δώσει. Δεν την απογοήτευσε όμως. Είναι πολύ κακό να ελπίζει κάποιος σε σένα, να στηρίζει τις ελπίδες του πάνω σου κι᾿ εσύ να αδιαφορείς, να μη καταλαβαίνεις, να μη θέλεις να βοηθήσεις.

Βγήκε έξω στα χωράφια και είδε ένα φίδι. Το σταύρωσε κι᾿ εκείνο κοκκάλωσε. Έγινε ολόκληρο χρυσό. Το πήρε και το έδωσε στη γυναίκα, για να κάνει την δουλειά της. Όταν εκείνη τακτοποίησε τις υποθέσεις της, έφερε το φίδι πίσω στον Άγιο. Το πήρε ο άγιος, το πήγε πίσω πάλι στα χωράφια, από εκεί που το πήρε. Το άφησε κάτω κι᾿ εκείνο ζωντάνεψε. Άντε τώρα να πας στο σπιτάκι σου και στα παιδιά σου.

Μας κάνει εντύπωση, γιατί πήρε φίδι και όχι κάτι άλλο, ένα κομμάτι ξύλο π.χ. που ήταν και πιο εύκολο να βρεί. Θέλησε με την κίνηση αυτή να μας δείξει, ότι η φιλαργυρία είναι φίδι, που πρέπει πολύ να προσέχουμε. Και όπως απομακρυνόμαστε από ένα φίδι, έτσι να αποφεύγουμε και την πλεονεξία

Δ. «Και εν τω μέλπειν τας αγίας σου ευχάς, Αγγέλους έσχες συλλειτουργούντας σε ιερότατε».

Μια Κυριακή ο Άγιος λειτουργούσε μόνος του. Όλο το εκκλησίασμα έψαλλε. Μετά το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα αμέτρητες αγγελικές φωνές άρχισαν να ψάλλουν. Οι πάντες βουβάθηκαν. Και από την έκπληξη, και από το θαυμασμό, και από το δέος, και από τον φόβο. Και όταν ο Άγιος Σπυρίδων είπε προς τον λαόν «Ειρήνη πάσι», άγγελοι και αρχάγγελοι, Σεραφείμ και Χερουβείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Εξουσίες, Δυνάμεις, όλες οι ουράνιες δυνάμεις, με μια φωνή απάντησαν: «Και τω Πνεύματί Σου».

Έτσι οι πιστοί εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί, εκείνη την αξέχαστη Κυριακή, έζησαν την ουράνια λατρεία της θριαμβεύουσας Εκκλησίας να ενώνεται με την επί γης Στρατευομένη Εκκλησία. Τη μια Εκκλησία, με τον Έναν ποιμένα, τον Χριστό.



https://fdathanasiou.wordpress.com/2014/12/11/τα-θαύματα-του-αγίου-σπυρίδωνος-που-αν/

Παρουσίαση του Τόμου: «Κοινωνικά Παλαιών Διδασκάλων»

Με επιτυχία στέφθηκε η εκδήλωση που οργανώθηκε από την Ενωμένη Ρωμηοσύνη για την παρουσίαση του τόμου: «Κοινωνικά Παλαιών Διδασκάλων-Τόμος Α’», η οποία έλαβε χώρα χθες Κυριακή 7 Δεκεμβρίου στην αίθουσα του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Θεσσαλονίκης.

Ο ψαλτικός κόσμος και το φιλόμουσο κοινό αγκάλιασαν την πρώτη μουσική έκδοση της Ενωμένης Ρωμηοσύνης με την οποία εγκαινιάζεται μια νέα σειρά μουσικών εκδόσεων με γενικό τίτλο: «Μουσική Παράδοση». Η νέα έκδοση «Κοινωνικά Παλαιών Διδασκάλων» περιλαμβάνει ανέκδοτα μέλη Κοινωνικών μεγάλων δασκάλων της ψαλτικής. Η έκδοση βα­σί­στη­κε στον αυτό­γρα­φο κώ­δι­κα του Χουρ­μου­ζί­ου ΜΠΤ 705, που πε­ρι­έ­χει μέλη της Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας και σύμφωνα με τους εκδότες η ε­πι­λο­γή των Κοι­νω­νι­κών έγινε: «έτσι ώστε ο τόμος να είναι εύχρηστος, αλ­λά και να κα­λύ­πτη τις α­παι­τή­σεις ε­νὸς α­να­λο­γίου». Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι η γραμματο­σει­ρὰ που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε για την ψη­φι­α­κὴ δα­κτυ­λο­γρά­φη­ση των Κοι­νω­νι­κών έχει βασιστεί στον γρα­φι­κὸ χα­ρα­κτή­ρα του Χουρ­μου­ζί­ου, με ελα­φρὰ καλ­λι­γρα­φι­κή τάση.

Στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης έγινε η παρουσίαση του τόμου από Πανεπιστημιακούς δασκάλους. Πρώτος των εισηγητών ήταν ο π. Σπυρίδων Αντωνίου, Επίκουρος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. με θέμα: «Η ψαλμώδηση του Κοινωνικού» και στην οποία αναφέρθηκε στην λειτουργική αταξία που παρατηρείται σήμερα κατά την ώρα του Κοινωνικού ύμνου και την αντικατάστασή του. Ο Επίκουρος καθηγητής της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Σχολής Βελλά Ιωάννης Λιάκος στην εισήγησή του με θέμα: «Οι μελοποιοί των Κοινωνικών του παρόντος τόμου», παρουσίασε το μελοποιητικό έργο μεγάλων βυζαντινών και μεταβυζαντινών συνθετών. Εν συνεχεία η Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. Μαρία Αλεξάνδρου ανέπτυξε το θέμα: "Η Ψαλτική Παράδοση µέσα από την µεταρρύθµιση των Τριών ∆ιδασκάλων". Η φοιτήτρια του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. Αποστολία Γοργολίτσα έκλεισε των κύκλο των ομιλιών με το θέμα: «Σκέψεις για τη µορφή του Χουρµουζίου Χαρτοφύλακος». Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε στους παρευρισκομένους το μουσικοεκπαιδευτικό δρώµενο από την Ο­µάδα Παλαιογραφίας βυζαντινής μουσικής, του τµήµατος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ.με τίτλο:«Από την παλαιά στην νέα µέθοδο».

Το δεύτερο χορωδιακά σύνολα έψαλαν υποδειγματικά κοινωνικά μέλη του τόμου. Ο π. Νεκτάριος Πάρης επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και Πρωτοψάλτης της Πατριαρχικής Ɂεράς Μονής Βλατάδων Θεσσαλονίκης με το «Βυζαντινό σύστημα αδόντων» έψαλε το Κοινωνικό «Αἱνεῖτε τὸν Κύριον», σε μέλος Μπαλασίου ιερέως του νομοφύλακτος (ιζ’ αιών) και ήχο β΄. Ο Χορός Φοιτητών της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης: «Ιερά µελωδία» υπό την διεύθυνση π. Σπυρίδωνα Αντωνίου, έψαλε το κοινωνικό των Αποστόλων «Εἰς πάσαν τῆν γῆν» σε μελοποίηση Γεωργίου του Αργυροπούλου (ιε' αιών) και ήχο πλ.α’ . Στη συνέχεια ο Χορός: «Θεσσαλονικείς ‘Υµνωδοί» τον οποίο διευθύνει ο Ιωάννης Λιάκος, Πρωτοψάλτης του ιερού μητροπολιτικού ναού αγίου Γρηγορίου Παλαµά Θεσσαλονίκης απέδωσε το Κοινωνικό «Αἱνεῖτε τὸν Κύριον» σε μέλος Γεωργίου του Παναρέτου (ιδ’ αιών) και ήχο πλ.α’ . Την αυλαία του καλλιτεχνικού μέρους έκλεισε ο ψαλτικός χορός «Άγιος Ιωάννης ο ∆αµασκηνός» του Σύλλογου Ιεροψαλτών Θεσσαλονίκης, τον οποίο διηύθυνε ο Αχιλλέας Παππάς, Πρωτοψάλτης του ιερού ναού αγίου Ελευθερίου Σταυρουπόλεως και αντιπρόεδρος του Συλλόγου, με το Κοινωνικό «Εξηγέρθη ὡς ὁ ὑπνῶν Κύριος..» Ɂωάννου του Κλαδά σε ήχο α΄, (ιδ´ αιών).

Η έκδοση των Κοινωνικών αποτελεί ένα πρώτο βήμα στην προσέγγιση α­νέκ­δοτων μα­θη­μά­των της γραπτής χει­ρόγραφης παράδοσης και ανοίγει έναν νέο ορί­ζον­τα στη μελέτη της βυζαντινής μουσικής. Ευχόμαστε να αποτελέσει ένα σημαντικό και χρήσιμο βοήθημα των ιεροψαλτών οι οποίοι είναι και οι βασικοί αποδέκτες του Τόμου.

http://www.pemptousia.gr/2014/12/parousiasi-tou-tomou-kinonika-paleon-didaskalon/

ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ ΑΙΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

Δόξα… Ἦχος πλ. α”

Σαλπίσωμεν ἐν σάλπιγγι ᾀσμάτων, σκιρτήσωμεν ἑόρτια, καὶ χορεύσωμεν ἀγαλλόμενοι, τῇ ἐτησίῳ πανηγύρει τοῦ θεοφόρου Πατρός· Βασιλεῖς καὶ Ἄρχοντες συντρεχέτωσαν, καὶτὸν δι” ὀνείρου φρικτῆς ἐπιστασίας, Βασιλέα πείθοντα, ἀναιτίους κρατουμένους τρεῖς, ἀπολῦσαι στρατηλάτας, ἀνυμνείτωσαν. Ποιμένες καὶ Διδάσκαλοι, τόν τοῦ καλοῦ Ποιμένος, ὁμόζηλον Ποιμένα, συνελθόντες εὐφημήσωμεν. οἱ ἐν νόσοις τὸν ἰατρόν, οἱ ἐν κινδύνοις τὸν ῥύστην, οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸν προστάτην, οἱ πένητες τὸν θησαυρόν, οἱ ἐν θλίψεσι τὴν παραμυθίαν· τὸν συνοδίτην οἱ ὁδοιπόροι, οἱ ἐν θαλάσσῃ τὸν κυβερνήτην, οἱ πάντες τὸν πανταχοῦ θερμῶς προφθάνοντα, μέγιστον Ἱεράρχην, ἐγκωμιάζοντες οὕτως εἴπωμεν· Πανάγιε Νικόλαε, πρόφθασον, ἐξελοῦ ἡμᾶς τῆς ἐνεστώσης ἀνάγκης, καὶ σῶσον τὴν ποίμνην σου ταῖς ἱκεσίαις σου.

https://agioskosmasoaitolos.wordpress.com/2014/12/05/σαλπίσωμεν-ἐν-σάλπιγγι-ᾀσμάτων-δο-2/